87 document(en) met "Het meisje dat" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Jonge bewoners van Marollen spelen hun eigen... • 4 oktober 1995
De groep jongens en mannen die rond hem samenklitten, helpt hem echter al snel van het denkbeeld af dat in een stad als Brussel zoiets überhaupt nog mogelijk zou zijn...De gespannen verhouding tussen de ordehandhavers en de jongens vormt trouwens zowat de rode draad van het stuk, dat eindigt met een smadelijke aftocht van de dolende ridder...Het meisje lucht haar woede over het gebrek aan respekt en voorkomendheid waarmee zij voortdurend gekonfronteerd wordt, zowel bij "echte" Brusselaars als bij de nieuwkomers van vreemde origine

Verstilde wereld van Balthus inspireert choreografen • 22 augustus 1996
Een man (Manolo Canteria) zit in het midden achteraan, een klein meisje met een lange paardenstaart (Charlotte Pauwels) komt op met een opgezette kat en gaat spelen in het midden van de vloer, onder...Helemaal op het einde van het stuk keert dit kleine meisje de rollen om door een zetel mee te slepen tot de achterwand van het podium...De Mey bewaart duidelijk afstand tegenover de man en is erg moederlijk tegenover het jonge meisje

Bij S/M/L/XL: het interieur zonder eigenschappen als... • 1 januari 1997
Maar moet het huis niet plaats maken voor dat wat geen woorden en zeker geen blikken van buiten verdraagt, voor het heimelijke spel van het lichamelijke, het louter subjectieve, het onbenoembare...Dat verklaart de verveling, het frustrerende gevoel dat elke tekening er ook anders had kunnen uitzien, en dat dat wezenlijk niets ten goede of ten kwade zou veranderd hebben...Koolhaas' ethiek van maximale sensatie laat toe dat hij kan aanvaarden dat zijn handelen het lot van anderen - ten goede of ten kwade - kan bepalen, maar even goed dat hij zelf slechts een speelbal

Jonge dansers krijgen hulp van mentor • 30 augustus 1997
BRUSSEL -- Festival Bellona Brigittinen is een klein festival dat een voorproefje biedt van het komende seizoen in Brussel...Het festival ging van start met het samengesteld programma Ketterse erfenissen, waarvoor vijf jonge choreografen een creatie maakten onder het waakzaam oog van een zelfgekozen "mentor". De...Met appels -- de verboden vrucht die hier vooral lijkt te verwijzen naar de geheime fantasiewereld van een jong meisje, net geen vrouw -- en donspluimen charmeert ze het publiek

Ironie en subversieve ondertonen op Klapstuk • 14 oktober 1997
Dat is een door het festival mee geproduceerde voorstelling, gemaakt door drie choreografen-dansers die op verschillende momenten deel uitmaakten van de Merce Cunningham Dance Company...Tegelijk, en dat is het leuke en boeiende van deze voorstelling, zie je heel goed dat ze een gemeenschappelijke basis hebben, die hun toelaat op een bijna intuïtieve, ogenblikkelijke manier bij...Bij de volgende beelden wordt snel duidelijk waar het Lacey in haar veertien portretten om te doen is: een verbeelding in dans van de ontluikende seksualiteit van een meisje

Simone Sandroni tornt aan onzichtbare grenzen • 11 maart 1998
Het decor zet de toon: het bestaat uit niets dan een achterdoek en vele draden, waaraan bloemen geregen zijn...Het lijkt wel een verhaal dat niet in woorden te vatten is. Als dan ook de andere dansers erbij komen, gebeurt dat met diezelfde bijzondere gebarendanstaal, die per danser een eigen uitwerking...Op het einde staat Slèmova, met dezelfde muziek als bij het begin, weer alleen in het midden van de scène

De Onderneming echter dan echt • 30 april 1998
Carly Wijs, Ryszard Turbiasz, Robby Cleiren en Günther Lesage, dat is het groepje acteurs dat als "De Onderneming" een theaterbewerking maakte van de roman Het dikke schrift van Agota Kristof...het schrift dat ze bijhouden van hun lotgevallen oefenen ze zichzelf in het beschrijven van de werkelijkheid op een zo exact mogelijke manier, dus zonder affecten of woorden die dubbelzinnig zouden...Een administratief proces-verbaal, geprojecteerd op het einde van het stuk, bevestigt dat

Platel raapt theater van de straat: Bach... • 14 mei 1998
Ontroerend is ook een meisje van tien, twaalf jaar dat verweesd tussen de volwassenen rondloopt en ze zelfs af en toe tot de orde roept...Iets op Bach is zo opgebouwd dat het meestal onmogelijk is om alle gebeurtenissen gelijktijdig te bekijken...Het is overigens enkel hierdoor dat de voorstelling, ondanks een ernstige verwonding van een centrale figuur, de Argentijnse Gabriëla Carrizo, is kunnen doorgaan

Genadeloze strijd om niets: Rosas en Stan... • 6 maart 1999
IJzige, illusieloze woorden over wat mensen in liefde en lust kunnen delen -- en dat is op het eerste gezicht voor haar zo goed als niets...Vercruyssen wordt als het ware gevangen in het web van bewegingen dat Loemij rond hem spint, en ziet er van de weeromstuit steeds stijver en hulpelozer uit...Vooral in die laatste scène, wanneer hij het meisje verregaand intimideert, lijkt Vercruyssen zichzelf te imiteren, met al zijn tics

Persoonlijke verhalen en terloopse dans • 29 oktober 1999
Misschien kent u de Canadese Sarah Chase wel als het meisje in Walden van Alexander Baervoets, een stuk waarover de choreograaf zegt dat hij Chase nauwelijks hoefde te choreograferen...Délire défait is geen loos gemolenwiek, noch een obscene vorm van zelfbeklag, maar een af en toe ontroerend portret van iemand die zich afvraagt of het beeld dat hij ziet in de spiegel wel het zijne...Het sterkste beeld van de voorstelling komt in het eerste deel als de bijna kaalgeschoren Lachambre op een stoel voor een camera zit

"Performance" in Antwerpen: diepe ernst van Marc... • 21 maart 2000
De muziek, recente experimentele gitaarmuziek van Sonic Youth, is de belangrijkste drager van het ritueel dat we hier opgevoerd zien...En dat het een ritueel is, wordt allengs duidelijker...Het mag dan al zo zijn dat Vanrunxt met fundamentele kwaliteiten van lichamen en ruimte bezig is, mij liet het volkomen koud

De kijker, de acteur, het stuk, de... • 1 juni 2000
Dat het wegstrippen van alles wat ook verbonden is aan het theater, van de ideologische connotaties tot de zeer aardse lust in vertier en klatergoud, het vege teken is dat er een even dwingende...Maar omdat je in het ongewisse blijft, en het zaaltje zo vol mensen staat dat je nauwelijks een overzicht krijgt over wat er allemaal te zien is, ben je tegelijk het publiek aan het monsteren...Af en toe komen ze dichter, het meisje zelfs tot vlak voor je voeten, maar dat heft het onbegrijpelijke van hun drijfveren niet op

Damaged Goods plooit zich naar Centre Pompidou • 4 oktober 2000
Met dans in een tentoonstellingsruimte is het moeilijk uit te maken wie publiek, bezoeker of onderhoudspersoneel is. Dat raakt precies het hart van de opzet...Die duiken ook in levende lijve in het zaaltje op, zo onverwacht dat je vaak niet merkt dat de man of vrouw naast je een danser is. Dat merk je enkel door hun vreemde gedrag...Af en toe komen ze dichter, het meisje zelfs tot vlak voor je voeten, maar dat maakt het niet begrijpbaarder

Les Ballets C. de la B. brengen... • 10 november 2000
Der Tod und das Mädchen van Schubert vult het podium dat, op een roodlederen fauteuil na, leeg is. Als om zich af te reageren begint Cortès te breakdancen op Schuberts muziek...Dan gaat ze naar de grote man, schudt hem zachtjes wakker en voert hem het podium af, langs waar hij binnengekomen is. In de film van Koen en Sven Augustijnen krijg je naderhand heel wat duiding...bij het merkwaardige tafereel dat Ernesto Cortès hier in een regie van Koen Augustijnen opvoert

Barkey verbindt hoogste aspiraties met laagste lusten • 17 november 2000
Dat Muriel Hérault halfnaakt met een koptelefoon over het podium liep, werd als een groter gebrek aan eerbied beschouwd...Grace Ellen Barkey toont dat verhaal niet rechtlijnig, maar ensceneert het als een dolgedraaid circus, een "funky Chinese opera", om het met haar woorden te zeggen...Het wordt verteld aan de hand van een meisje (dubbel vertolkt door Tijen Lawton en Hérault) dat door pooierbroeders Hidama en Downey tot prostitutie gedwongen wordt, tot op een dag de grote redder

Erna Omarsdottir als ontregelend mechaniekje : Het... • 4 december 2000
Antwerpen -- Gorgelend, schreeuwend, krijsend bezet een meisje (Erna Omarsdottir) het midden van de scène...Op hoge hakken, in dat sexy pakje met het feesthoedje op en een klomp boter uitdagend in haar mond geklemd verlaat ze ten slotte waggelend de scène met het witte hondje aan de leiband...Ze keert haar mooie lijf al dansend binnenstebuiten, en het beeld dat daaruit voortvloeit, is verontrustend onvoorspelbaar

Duitse Schaubühne met "Zweiland" te gast in... • 23 januari 2001
Antwerpen -- Een vreemd groepje is het, dat in "Zweiland" van Sasha Waltz op het podium samentroept...De stuntelige man met het slecht zittende pak versus de latin lover in smetteloos wit, de charmante jongeling en het flamboyante meisje, de Aziatische vrouwen aan lager wal, de slungelige en hautaine...Het effect van een en ander is dat een stuk dat aanzet als het portret van een stelletje losers de allure krijgt van een brede schildering van de rijke subjectieve verbeeldingswereld van deze mensen

Vragen bij een verjaardag: • 22 september 2001
dat het op het eerste gezicht ondenkbaar lijkt de voorstelling voor anderen te herschrijven...Ook dans kan dat niet, of maar heel even, herroepen.Keuze voor meer dansIn het oeuvre lopen nieuwe inzichten en emoties zo langzaam samen om uiteindelijk te versmelten...te lappen dat het werk in het luchtledige lijkt te zweven

Een stadsverhaal van extreme verlangens • 13 oktober 2001
De jongen die steeds weer weg wil, kan dat maar als er iets of iemand, zoals het meisje, is om van weg te gaan...formuleerbaar is? Op het moment dat je dat zou doen, zou het zich onmiddellijk verplaatsen...Zo kwamen we uiteindelijk tot een stuk dat van het eerste en derde deel van het boek de dialogen behield, en van het tweede deel de monologen

Na de zondvloed • 5 december 2001
Dat was niet het enige middel dat Stuart inzette om beelden van hun vertrouwdheid te beroven...Ze bespeelt het theatrale mechanisme van identificatie en communicatie op een manier die het illusoire ervan laat voelen, zonder dat ooit in zoveel woorden te zeggen...Het eindigt ermee dat hij zich schuldig voelt over het hele wereldgebeuren